Herfst. Mooi seizoen om de ramen van onze bovenkamers eens tegen elkaar open te zetten. De natuur ruimt op en bereidt zich zo goed mogelijk voor om in het voorjaar weer monter en fris te ontluiken.
Communicatieafdelingen hadden het primaat op zowel media als content; zij bepaalden met welke middelen welke boodschappen naar doelgroepen werden gestuurd. Hàdden, want middelen en content zijn ‘social‘ en de centrale boodschap is lang niet meer de enige informatie waar een organisatie op draait.
Daar komt nog bij dat de factor C er over de hele linie slecht voor staat in de boardrooms, wat zijn weerslag vindt in stormachtige tijden: “we kunnen wel zonder”.
Paradoxaal genoeg is dat een illusie: communiceren doet iedereen. Maar communicatie als collectief samenwerkingsmechanisme wordt als zodanig niet of nauwelijks formeel geregisseerd, of als proces gemanaged.
Bemoedigend vind ik het ondertussen wel dat er een gunstige wind waait en de aandacht groeit dat interne communicatie en collegiale samenwerking in organisaties steeds dichter bij elkaar komen te liggen. Collegiaal samenwerken is in feite interactief communiceren mèt elkaar, de dialoog aangaan, kennis delen, van strategie tot uitvoering de schouders eronder zetten en organisatiedoelen halen.
Zo bezien is interne communicatie een cruciale strategische factor voor elke bedrijfsvoering!
Een optimaal draaiende organisatie vereist dus dat niet voornamelijk verticaal wordt geïnformeerd, maar dat horizontaal en diagonaal wordt gecommuniceerd in de primaire processen van de organisatie. Interne communicatie die de efficiëntie van de bedrijfsvoering verbetert en de effectiviteit ervan vergroot, heeft grote toegevoegde waarde. Een functie hiervoor lijkt er nog nauwelijks te zijn, eerder een rolopvatting van bijvoorbeeld een externe verandermanager. Is dat niet vreemd?
Een nieuwe lente, een nieuw geluid?
Als we er bijvoorbeeld nou eens voor zorgen…..
dat we als overhead-afdelingen weten wat communicatie in essentie is, dat we kunnen aantonen wat de toegevoegde waarde is voor continuïteit en wendbaarheid, dat ‘wíj er niet van zijn’ maar vooral de lijnorganisatie, dat we zien en mogen aangeven waar het beter kan, dat we het elektrotechnische zender->ontvangermodel uit de jaren ’50 massaal afzweren, dat informeren niet gelijk staat aan communiceren, dat communicatie 0.0 van iedereen is vanaf de geboorte en bij elke upgrade toch het besturingssysteem blijft, dat we erkennen dat we met communicatie alléén gedrag niet kunnen veranderen, dat we ophouden opdrachtgevers met spiegeltjes en kraaltjes trucjes over kennis, houding en gedrag te verkopen, dat we visie hebben en tentoonspreiden, dat we in een paar zinnen en daden kunnen aangeven wat onze toegevoegde waarde is voor de lijnorganisatie op zowel strategisch, tactisch als operationeel niveau, dat we het risico zichtbaar maken dat een organisatie piepend stilvalt en haar doelen niet bereikt als elke vorm van afstemming (=communicatie) aan het toeval en de wandelgangen wordt overgelaten, dat we samen met o.a. HRM ervoor kunnen zorgen dat er wèl iets gebeurt met de resultaten van medewerkersbetrokkenheidsonderzoeken (3x woordwaarde), dat we met al onze ervaring en inzichten staan te springen om van samenwerking en verandertrajecten het beste te maken en de eenheid helpen te bewaren, dat we uitgaan van volwassen mensen, dat er voor draagvlak meer nodig is dan een intranetpagina, een gelikte nieuwsbrief en de glibberige zeepkist….
….zou dat niet velen in onze beroepsgroep een frisse doorstart kunnen geven?
———–
Joost van der Sluijs helpt organisaties met afstemming in hun interne samenwerking.
Joost van der Sluijs 