Van een verbaasde kabouter en de watersnuffel

Een watersnuffel, enallagma cyathigerum

Ken je dat, van die momenten dat je oprecht stomverbaasd bent?

Ik had een paar jaar geleden een deelnemer die me veel geleerd heeft, die stralende dag in mei.  Hij was fors, had een maatwerk camouflagepak aan, 3 gloednieuwe top-camera’s omhangen in elastische banden: macro, groothoek en tele. Een zwaar statief.
Een grote bijpassende hoed overschaduwde zijn blik.
Hij was er helemaal klaar voor.
Na de kop koffie en thee bij de ingang van het duingebied, gingen we met de groep op natuurtocht, op zoek naar mooie ervaringen.

Maar zijn ogen waren wat toegeknepen, en dat bleef ook zo…
Vanuit mijn streven om vooraleerst een heel prettig dagdeel samen door te maken (met plezier wordt alles leuker, allicht) vroeg ik hem na een halfuur in het duin: “Volgens mij had u een ander idee bij het inschrijven voor deze workshop dan we nu aan het invullen zijn, klopt dat?”

Waarop hij letterlijk zei: “nou heb ik dat spul, dan loop ik hier, en dan zie ik het niet!”

Ik reageerde als een verbaasde kabouter zou doen (denk ik): “eeeh zullen we eerst eens gaan kijken dan?”

Het werd me duidelijk dat hij niet wist wat hij in welk biotoop, in welk jaargetijde, bij welke weersomstandigheden, op welke afstand enzovoorts kon verwachten.  Daarbij hoopte hij vurig dat zijn camera’s hem hierbij zouden helpen.

Maar zo werkt het niet. Het is de natuurgenieter die de foto maakt.

Nu had hij wel op mijn fotosite wel een blauwe juffer gezien, met van die grote ogen. Dat leek hem heel gaaf.
Nu waren we in het duin, waar het op een paar meter afstand werkelijk wemelde van deze libellen; hij keek er echter overheen.
Ik vroeg hem zijn blik  te richten op ongeveer 2 meter. Ik pakte die bij wijze van spreken beet, richtte op de duindoornstruik, en liet het aan hem over.

Daarop riep hij met stralende ogen uit: ‘NOH VERREK!’

Het kijken en genieten ging in 1 seconde aan.

Is niet elke tool alleen van nut als je weet wat je ermee zoekt en wilt bereiken?

———–
Voor zulke momenten ga ik. Of ik die nou met natuurfotografie of interne communicatie faciliteer, die passie oproepen, dat is mijn passie.

Een tool is nooit het doel

“De computers doen het. Nu de gebruikers nog”. Een van mijn favoriete beeldspraken bij minder handige implementaties en veranderingen. Die onhandigheid zit ‘m dikwijls in een aanpak waar de focus vooral ligt op dingen en geld, en te weinig op mensen.
Als daarbij ook doelen en middelen worden verward, pakt dat meestal duur uit voor uw organisatie, zeker als die verwarring voortkabbelt in de interne communicatie en samenwerking. Als er dan ook nog een clubje vaart maakt omwille van een deadline, dan wordt het realiseren van het noodzakelijke draagvlak er bepaald niet eenvoudiger op.

Voor een goed besluit bestaat altijd draagvlak. Het komt alleen niet uit een hoge hoed. Actieve steun voor een verandering ontstaat door tijdens het hele proces op de juiste manier de spelers te betrekken en te verbinden, door al in een vroeg stadium mensen de tanden in een uitdaging te laten zetten. Zo ontstaat ‘eigenaarschap’ voor zowel het proces als voor de uiteindelijke verandering; dat is handig, want zij moeten ook verder met de resultaten ná het project.

Deadlines, big-bangs, op tijd, binnen budget …… en draagvlak?
Er valt veel te sturen in projecten. Maar mensen meekrijgen…
Bij grote ICT-veranderingen zal het succes zeker niet alleen afhangen van de techniek en het op tijd opleveren; het systeem is immers beproefd en er zijn vaak legio consultants beschikbaar die de go-live op de afgesproken datum verzekeren.  Maar of er ook werkelijk leven in zit als de kruitdampen van de big bang zijn opgetrokken, en de consultants zijn doorgeschoven naar een volgend IT-feestje, is maar helemaal de vraag. En dan doel ik niet op een klein groen lampje of een knipperende cursor…

Je ziet het als je het doorhebt

“Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen
Tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat.” Zo mijmert J.C. Bloem in zijn gedicht ‘De Dapperstraat’.

Zo’n moment van ‘hogen staat’ beleefde ik vorige week: weer oog in oog met pestvogels. Vroeger, toen de aarde nog plat was, geloofde men dat deze prachtige vogels ter grootte van een spreeuw ernstige ziektes brachten. Maar niets is minder waar; àls  ze hier komen, is dat toevallig meestal net als het griepseizoen aanbreekt. Als in het hoge noorden van Europa en Rusland voedsel ontbreekt, bestaat de kans dat ze in de donkere maanden vrij massaal naar onze contreien trekken. Hier doen ze zich tegoed aan allerhande bessen, zoals vuurdoorn, liguster, taxus, gelderse roos.
Veel mensen denken dat het gewone mussen of spreeuwen zijn, maar als je ze eenmaal doorhebt, is het genieten geblazen.

Frisse bries voor interne communicatie

Herfst. Mooi seizoen om de ramen van onze bovenkamers eens tegen elkaar open te zetten. De natuur ruimt op en bereidt zich zo goed mogelijk voor om in het voorjaar weer monter en fris te ontluiken.
Communicatieafdelingen hadden het primaat op zowel media als content; zij bepaalden met welke middelen welke boodschappen naar doelgroepen werden gestuurd. Hàdden, want middelen en content zijn ‘social‘ en de centrale boodschap is lang niet meer de enige informatie waar een organisatie op draait.
Daar komt nog bij dat de  factor C er over de hele linie slecht voor staat in de boardrooms, wat zijn weerslag vindt in stormachtige tijden:  “we kunnen wel zonder”.

Paradoxaal genoeg is dat een illusie: communiceren doet iedereen. Maar communicatie als collectief samenwerkingsmechanisme wordt als zodanig niet of nauwelijks formeel geregisseerd, of als proces gemanaged.
Bemoedigend vind ik het ondertussen wel dat er een gunstige wind waait en de aandacht groeit dat interne communicatie en collegiale samenwerking  in organisaties steeds dichter bij elkaar komen te liggen. Collegiaal samenwerken is in feite interactief communiceren mèt elkaar, de dialoog aangaan, kennis delen, van strategie tot uitvoering de schouders eronder zetten en organisatiedoelen halen.
Zo bezien is interne communicatie een cruciale strategische factor voor elke bedrijfsvoering!

Communicatie, ga je hok uit!

Wenkend perspectief voor zoekende branche

Opmerkelijk om te zien hoeveel communicatieteams worstelen met het aantonen van hun toegevoegde waarde. Misschien biedt deze invalshoek kansen: vervang ‘communicatie’ eens door ‘samenwerking’. En vraag je dan af of een organisatie zonder kan…

Uitgesloten natuurlijk! En samenwerkers com-mu-ni-ce-ren, al duizenden jaren, hebben zintuigen om te duiden, belangen om te behartigen. Mensen willen meedoen, zien en lezen tussen de regels, proeven de sfeer, voelen dat er iets speelt, wegen belangen, ruiken onraad … of kansen. Dat zit in ons aller natuur en die moet de ruimte krijgen en daar moet goed mee worden omgegaan. Want pas dan kan een bedrijf echt floreren. En het is echt oud nieuws dat de meeste middelen voor die natuurlijke communicatie ernstig tekortschieten. Zonde.

Ze nemen nog steeds de trap! – over interne communicatie bij veranderingen

Draagvlak voor verandering is een duurzaam goed; velen streven ernaar, maar hoe realiseer je het? Hoe je ‘gedragen’ kunt verduurzamen als organisatie, illustreert mijn casus bij de Belastingdienst.
In plaats van tien veranderpunten intern te zenden via een website, een wervende presentatie en de verplichte leuke brochure, werd het personeel van een heel kantoor uitgenodigd om op een interactieve manier duurzame oplossingen te bedenken. En u raadt het misschien al: binnen een mum van tijd zetten zij 9 van de 10 maatregelen op hun actielijst. Maar met een aanmerkelijk verschil: dat het eigenaarschap nu ben hen lag. En eigenaarschap is een van de pijlers onder draagvlak!

Een van de geadopteerde punten was het vermijden van de lift; dat was nog gezond ook.

Na twee maanden liet de betrokken beleidsadviseur na een bezoek aan het kantoor weten: “Joost, ze nemen nog steeds de trap!”.

Vraag aan u: Zou zo’n effect er ook zijn  geweest na een powerpoint-presentatie vanuit het hoofdkantoor?

Lees hier mijn hele casus.

Het Nieuwe Werken: in dialoog slimmer organiseren

HNW is in het kort plaats- en tijdonafhankelijk werken en lijkt het antwoord op trends in de maatschappij: vergrijzing, mobiliteits-problemen, terugtredende overheid, andere generatie, toenemende mondigheid van burger en consument enz.

Uiteraard staat de klant ook bij HNW voorop. Maar er is één belangrijk verschil met het traditionele klantgerichte denken:  de werkende mens binnen het bedrijf is de belangrijkste pijler onder de HNW-cultuur. Met als adagium: betrokken en tevreden klanten zijn het resultaat van dito medewerkers.  Dat betekent voor mensen flexibeler werktijden met een betere balans tussen werk en privé, minder in de file, betere oplossingen door uitwisseling van kennis en expertise in netwerken, grotere eigen verantwoordelijkheid, noem maar op.

Veel organisaties willen ‘iets ’ met HNW. Maar omdat het zo’n breed begrip is, is het moeilijk ‘grijpbaar’ en zeker niet op traditionele wijze uit te rollen. Alleen al omdat wat voor de één een kans is, door de ander als bedreigend wordt ervaren; ieder immers zijn (werk)wereld…

Werk maken van HNW is een strategische keuze. Een keuze om de marsroute van de organisatie zodanig te verleggen dat de doelen door de medewerkers beter en met veel minder ‘gedoe’ te bereiken zijn. Zo’n ingrijpende verandering vergt dus een strategische benadering van organisatiegedrag en van de organisatiecommunicatie, zowel intern als extern. Waarbij de traditionele zendgerichte (“Kies ons, want we zijn zo goed”)-aanpak uit den boze is.

Duurzamer, sneller, goedkoper en doeltreffender is het om mensen in oprechte dialoog uit te nodigen om –uiteraard binnen strategische uitgangspunten- een toekomstgerichte manier van samenwerken te creëren. Zo’n aanpak vergt een uitgekiende mix van ontwerpen en ontwikkelen, van zenden en luisteren, van sturen en bijsturen, van doen en laten, van vertragen en versnellen. Met andere woorden: met de juiste aandacht voor werkelijke communicatie tijdens het proces, creëert u een krachtige, toekomstvaste organisatie, die moeiteloos aansluit bij de dynamiek van deze tijd.

En u begrijpt welke aantrekkingskracht dat heeft op zowel klanten als goed gekwalificeerd personeel!